Solo..
Πόσο μακριά θα έφτανες για αυτό που αγαπάς;
Για εμένα δεν υπάρχει όριο όταν κάτι το αγαπώ και θέλω να το κάνω.. Ήταν καλοκαίρι του 2016. Είχα τελειώσει από στρατό το Μάιο και πλέον προσπαθούσα να πάρω πίσω την καλλιτεχνική ζωή που ήταν σε αναμονή.
Ένα από τα στοιχεία που έχω μέσα μου είναι η ορειβασία και οι διανυκτερεύσεις στα βουνά. Ένα άλλο είναι η αστροφωτογραφία και τα time-lapse. Ήθελα να κάνω κάτι μοναδικό και να συνδυάσω και τα δύο… Σκεφτόμουν αυτή τη φορά να ξεπεράσω τα καλλιτεχνικά μου όρια και ορειβατικά και να κάνω κάτι μοναδικό, να ανέβω νύχτα το βουνό και να κάνω την ανάβαση αυτή time-lapse.
Δεν το είχα κάνει ποτέ. Είχα δει κάποτε ένα πλάνο με ορειβάτες να ανεβαίνουν νύχτα το βουνό Ρέινερ στην Αμερική, αυτό με είχε στιγματίσει. Το δοκίμασα την πρώτη φορά, έβαλα τη φωτογραφική μου σε ένα σημείο και άρχισα να ανεβαίνω κανονικά το βουνό. Έκανα μια διαδρομή και επέστρεψα στη βάση. Το αποτέλεσμα ήταν καλό αλλά κάτι έλειπε. Πέρασαν λίγες μέρες και έκανα μια επανάληψη της ανάβασης. Αυτή τη φορά πιο αργά και κάνοντας πιο μεγάλη διαδρομή. Πίεσα τον εαυτό μου να πάει πιο αργά για να γίνει σωστά όλο αυτό..
Αφού είχα φτάσει στην κορυφή από το Τσμί πήρα κάτι χωριανούς τηλέφωνο για να με δουν. Αυτοί είχαν την ιδέα να μου φέξουν με λέιζερ στο βουνό εκεί που κατέβαινα κάτι κάπως περίεργο, αλλά όλα καλά.. Έφτασα στην κάμερα και έπειτα όταν έφτιαξα το πλάνο μου άρεσε πολύ… Περάσαν 3 χρόνια και δεν είχα ανεβάσει αυτό το πλάνο.. Σκεφτόμουν πρέπει να το κάψω; Μήπως να το κρατήσω για κάτι καλύτερο; Το είχα δώσει μόνο μια φορά στη τηλεόραση σε μια συνέντευξη μου…
Καθώς πέρασαν 3 χρόνια, χρειάστηκαν πολλές φορές αν ανέβω το βουνό νύχτα και μια να το κατέβω όπου και ήταν εφιαλτική. Μέσα από αυτό έμαθα πολλά πράγματα και ανακάλυψα πόσο όμορφα είναι να περπατάς νύχτα στα απλίκα τοπία των βουνών. Είναι σαν να νιώθεις μια δροσερή αύρα να αγγίζει το κορμί σου και να το γεμίζει με αστέρια…Μα για εμένα αυτό δεν ήταν κάτι το απλό, πάντα υπάρχει κάτι παραπάνω σε ότι κάνω… Μέσα από όλο αυτό έμαθα ωραία πράγματα και ανακάλυψα τις δυνατότητες που έχω σαν ορειβάτης. Τώρα πια γνωρίζω πως τόσο στη δημιουργία όσο και στην ορειβασία, μόνο εγώ είμαι το εμπόδιο.. Αν δεν ξεπεράσεις τα όρια σου δεν έχει ομορφιά η ζωή.. Αλλά πάντα υπάρχει ένα ψηλότερο βουνό… 
;)
Το παρόν time-lapse αποτελείτε από 500 φωτογραφίες.
18/8/2016
Μουσική: Νίκος Σπηλιώτης
Κείμενο : Κωνσταντίνος Βασιλακάκος
Εγγραφείτε στο newsletter μας!
Με την εγγραφή σας αποδέχεστε τους Όρους Χρήσης
